Θέλω να ξεκινήσω ευχαριστώντας θερμά τη Βιολέττα Παυλέα για
την πρόσκλησή της. Είναι ιδιαίτερη χαρά και βεβαίως τιμή για εμένα να
συμμετέχω στην παρουσίαση του βιβλίου της.

Η ίδια η κα Παυλέα φέρει το επιστημονικό υπόβαθρο της
ψυχολογίας και της ψυχοθεραπείας, κάτι που σε συνδυασμό, με την
πνευματικότητα, την ευρυμάθεια και την πολύπλευρη προσωπικότητά
της, έχουν σχεδόν ως αναπόδραστη συνέπεια το πόνημα της, το πόνημα
αυτό, να είναι μοναδικό.

Ίσως κάποιοι που δεν γνωρίζουν την κα Παυλέα ή δεν έχουν
διαβάσει ακόμα το βιβλίο της, να αναρωτιούνται για το νόημα του να
συμμετέχει μια ψυχολόγος στην παρουσίαση ενός βιβλίου, που φέρει τον
τίτλο: Η Νίκη της Σαμοθράκης και τα Καβείρια Μυστήρια.

Ωστόσο, υπάρχει ουσιαστικό νόημα σε αυτό. Και το νόημα, όπως
ίσως καταλάβατε ήδη, δεν έχει να κάνει μόνο με το γεγονός, ότι η κα
Παυλέα, εκτός από συγγραφέας είναι και ψυχοθεραπεύτρια, αλλά κυρίως
με το γεγονός ότι το βιβλίο αυτό αποτελεί, πρωτίστως, ένα βιβλίο
έρευνας και στοχασμού πάνω στην Ψυχή και βέβαια, την προσέγγισή της
μέσω των Ιερών Μυστηρίων της αρχαιότητας.

Το βιβλίο της κας Παυλέα, περιέχει ένα πλούτο γνώσεων, για
όποιον θέλει να εισέλθει σε αυτόν τον κόσμο και μπορεί να αποτελέσει
ένα πολύ σημαντικό βοήθημα κατανόησης. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει
επίσης η ανάλυση της κας Παυλέα, γύρω από τη συμβολοποίηση των
θεοτήτων στη θεραπευτική διεργασία που συντελείτο στα αρχαιότατα
Μυστήρια της Σαμοθράκης, τα Καβείρια μυστήρια.

Σε αυτό το πλαίσιο, λοιπόν, προσωπικά, διαβάζοντας το βιβλίο
της, δεν μπορούσα να μην διερευνήσω και να μην αναρωτηθώ για τη
φύση της βαθύτερης σχέσης μεταξύ, των αρχαίων Ελληνικών
Μυστηρίων και της σύγχρονης Ψυχοθεραπείας. Και ιδιαίτερα, της
Προσωποκεντρικής ψυχοθεραπευτικής προσέγγισης, την οποία
ακολουθώ, όπως και η κα Παυλέα.

Η Προσωποκεντρική προσέγγιση γενικότερα, μπορεί να ιδωθεί ως
μια μετα-θεωρητική οπτική για την κατανόηση της ανθρώπινης
κατάστασης. Όπως κάθε σύστημα ψυχολογίας, έτσι και η ανθρωπιστική
ψυχολογία βασίζεται στη δική της «ανθρωπολογία», και επομένως εκκινεί
από μια διαφορετική κατανόηση του ανθρώπου. Μια διαφορετική,
δηλαδή, εικόνα για την ανθρώπινη φύση. Η προσέγγισή μας λοιπόν,
αποτελεί έκφραση της ανθρωπιστικής κατανόησης, η οποία στοιχειοθετεί
αντιστοίχως και τη θεώρηση της ψυχικής υγείας και της ψυχικής
ασθένειας.

Στο πλαίσιο της προσέγγισης αυτής, δεν δίνεται έμφαση τόσο στην
επαναφορά του ατόμου στο προγενέστερο επίπεδο λειτουργικότητάς του
και επομένως την εξάλειψη των συμπτωμάτων του, όσο στην
απελευθέρωση της τάσης πραγμάτωσης του ατόμου. Δηλαδή, της εγγενούς
τάσης του ανθρώπου προς την αυτονομία και την ολοκλήρωσή του. Αυτή
η τάση πραγμάτωσης αποτελεί και την κινητήριο δύναμη του ανθρώπου,
στην απελευθέρωση της οποίας συντελεί η θεραπευτική διαδικασία.
Παράλληλα όμως, ταξιδεύοντας στο χρόνο και ακολουθώντας τη
σκέψη της κας Παυλέα στα Καβείρια μυστήρια, η ψυχική ασθένεια και
δυσλειτουργία νοείται ως αποτέλεσμα της αμύητης ψυχής. Δηλαδή της
ψυχής, που δεν έχει υποστεί τις μεταμορφωτικές, μυητικές διαδικασίες και
δεν έχει γνωρίσει τον εαυτό της.

Στα Καβείρια μυστήρια, όπως αναδεικνύεται από το βιβλίο της κας
Παυλέα, διαδραματιζόταν βιωματικά η έρευνα του Αρχανθρώπου και του
Μυστηρίου της Γενέσεως. Μια ιερή δηλαδή προσέγγιση, του υπαρξιακού
ερωτήματος «τι εστί άνθρωπος». Μέσω της μύησης, λοιπόν, αυτής της
φιλοσοφικής και μυσταγωγικής εμπειρίας της ψυχής, ο νεόφυτος οδηγείτο
στην ανάκληση της εγγενούς γνώσης του πραγματικού ή ολόκληρου
εαυτού του.

Ακολουθώντας τον Πλατωνικό στοχασμό, η κα Παυλέα μας
περιγράφει το τέλος αυτού του αφυπνιστικού ταξιδιού, όπου τα μέρη της
ψυχής και οι εσωτερικές της δυνάμεις αποκτούν ενότητα. Με τον Ηνίοχο,
ως σύμβολο, να καθίσταται κυβερνήτης της ψυχής, επιτυγχάνεται η
εναρμόνιση σώματος, διάνοιας και ψυχής, κάτι που παραπέμπει σαφώς
στη σύγχρονη ολιστική θέαση της ανθρώπινης ύπαρξης και της ψυχικής
υγείας.

Η κα Παυλέα, μας λέει χαρακτηριστικά, ότι μέσα από τη μυητική
διαδικασία «το κέλυφος του μύθου σπάει», καθώς αναδύονται, τα
πραγματικά κίνητρα και οι σκοποί των εμπειριών, οδηγώντας έτσι σε
ψυχική αναγέννηση. Μέσα από τη γνώση, λοιπόν, που αποκτάμε από τη
μελέτη των Μυστηρίων της Σαμοθράκης, αντιλαμβανόμαστε, ότι ο
άνθρωπος δεν γεννιέται μόνο, αλλά δύναται, και μάλλον οφείλει, να ανα-
γεννηθεί.

Επομένως φαίνεται, πως η στροφή στα ενδότερα αλλά και η
νοηματοδότηση τόσο της ζωής όσο και του εαυτού, με ένα τρόπο,
αποτελούν κοινούς στόχους, τόσο της αρχαίας μυήσεως όσο και της
σύγχρονης ψυχοθεραπείας. Και αυτό, επιτυγχάνεται μέσα από μία σειρά
πράξεων και σταδίων, συχνά επίπονων, μέσα από μια απόλυτα προσωπική
εμπειρία, απ’ όπου ο νεόφυτος ή ο θεραπευόμενος, βρίσκει σιγά-σιγά
συνείδηση, με κατεύθυνση την πνευματική ανάπτυξη και αυτοσυνειδησία.

Και είναι αυτή, η νέα κατάσταση ανοιχτότητας που του επιτρέπει να γίνει
ο ίδιος, κύριος και δημιουργός της ζωής του.
Οι συνδέσεις, λοιπόν, σύγχρονων επιστημονικών θέσεων, για τη
φύση της ψυχής και τη θεραπεία της, με τις θέσεις των Ελλήνων
φιλοσόφων αλλά και τις διαδικασίες των Ιερών Μυστηρίων, αν και ως επί
το πλείστον συμβολικές, είναι βαθιές.

Ωστόσο, το βιβλίο της κας Παυλέα πάει ένα βήμα πιο πέρα και μας
προβληματίζει, καθώς, με την προσέγγισή της ανοίγει ένα νέο δρόμο. Ένα
δρόμο έρευνας και στοχασμού για ένα βαθύτερο επίπεδο αντίληψης και
επίγνωσης του εαυτού και των δυνατοτήτων του, που ίσως, μέσα στο
ευρύτερο πλαίσιο του αναπτυσσόμενου ακαδημαϊκού πεδίου του
Εσωτερισμού, να δύναται να επεκτείνει τους ορίζοντες της σύγχρονης
ψυχοθεραπευτικής κατανόησης.

Πιο συγκεκριμένα, στην Προσωποκεντρική προσέγγιση ο
θεραπευτής, λιγότερο ως ειδικός και περισσότερο ως συνοδοιπόρος,
καλείται να παράσχει εκείνες τις θεραπευτικές συνθήκες που θα
επιτρέψουν την εποικοδομητική αλλαγή του ατόμου. Κάτι που σημαίνει,
ότι πέρα από κάθε τεχνική, το βασικό εργαλείο που έχει ο θεραπευτής,
είναι ο ίδιος του ο εαυτός.

Επομένως, προκύπτει επαγωγικά η ανάγκη, για όσο το δυνατόν
μεγαλύτερη ψυχική ανάπτυξη του ίδιου. Ανάγκη, για συνεχή προσωπική
εξέλιξη προς την κατεύθυνση όλο και βαθύτερων ή ανώτερων επιπέδων
του εαυτού του. Και είναι τότε, που θα μπορέσει να συναντήσει έναν άλλον
άνθρωπο μέσα στην υπαρξιακή του διαδικασία. Μια εμπειρία, στην οποία
εμείς αναφερόμαστε συνήθως ως σχεσιακό βάθος.

Έτσι, το βιβλίο της κας Παυλέα, μπορεί να ιδωθεί και ως ένα
κάλεσμα για τους σύγχρονους θεραπευτές. Όπως βέβαια και για όλους
τους ανθρώπους. Ένα κάλεσμα να διευρυνθούν, αξιοποιώντας τη γνώση
των αρχαίων Μυστηρίων της ψυχής και βεβαίως, τη Φιλοσοφική ελληνική
παιδεία.

Τέλος, μέσα από πλήθος ερμηνευτικών εξηγήσεων αρχαίων
φιλοσόφων και όχι μόνο, η κα Παυλέα συμπυκνώνει την κατανόησή της
στο σύμβολο της Νίκης της Σαμοθράκης. Και μας ψιθυρίζει, ποιητικά και
συγκινητικά, ως μία άλλη σύγχρονη Κόρη, το ύψιστο Ιδεώδες της ζωής,
την πραγμάτωση της Ελευθερίας. Και μας ωθεί στη δική μας, προσωπική,
αναζήτηση της Γνώσης.

Με χρήση συμβολισμών και αποσυμβολισμών, με ένα λόγο που
κρύβει και συνάμα φανερώνει, το βιβλίο αυτό μας αγγίζει. Καθώς,
μεταβιβάζει τη διδασκαλία των αρχαίων μυστηρίων και μας δείχνει, με το
σύμβολο της αναγεννημένης μυημένης Ψυχής, με τη Νίκη, το δρόμο για
το πνευματικό πέταγμα της ψυχής.

Ας είναι λοιπόν καλοτάξιδο!

Κι εμείς, ας είμαστε ανοιχτοί. Και θα τα καταφέρουμε.

Ευχαριστώ πολύ που με ακούσατε,

Κοσσυβάκη Ναταλία-Γεωργία
Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια

Είναι απορίας άξιον πώς χώρεσε τόση αγάπη για τoν τόπο σ’ ένα βιβλίο..

Λίγο ιστορία, λίγο αρχαιολογία , λίγο ποίηση και πολλή αγάπη για ένα άγαλμα που όλοι το λένε …Νίκη της Σαμοθράκης αλλά για την Βιολέττα Μαράντου -Παυλέα – τη συγγραφέα -είναι πολύ περισσότερα, γι αυτό το προσφωνεί «Ψυχή -ΝΙΚΗ».

Μας το αποκαλύπτει σελίδα -σελίδα, μυώντας μας στα ιερά κείμενα, εις την γνώσιν την ιερήν , εκστασιασμένη απ ‘ό,τι ανακάλυψε στις σελίδες των σελίδων της βιβλιογραφίας που μελέτησε για να εκθέσει σε πεζό λόγο αυτό που της αποκαλύφθηκε ως ΠΟΙΗΣΗ, ως ΜΥΗΣΗ, όταν επισκέφθηκε την «ψηλή Θράκη» και πνίγηκε η ματιά της κι η καρδιά της στο πράσινο και τα γάργαρα νερά της μυστηριώδους νήσου .
Μεγάλη γονιμοποιός δύναμη, Πάνσοφοι θεοί Κάβειροι μπαινοβγαίνουν στις λέξεις και στο νου μας , διαβάζοντας το πόνημα τούτο .

Κι επειδή η πρόζα δεν αρκεί να αποδώσει το μέγα μυστήριο της αρμονίας της ομορφιάς του σύμπαντος που συνέλαβαν οι αρχαίοι μας πρόγονοι , η συγγραφέας γίνεται ποιήτρια και κορυφαία του χορού και ορχείται ανάμεσα σε στίχους και ρυθμούς και εικόνες επικαλούμενη του Μεγάλους θεούς και το φως του Φοίβου , τα αείζωα , αειφόρα μυστήρια, μυείται και μας μυεί ,«ομοίωσις θεώ» της ανωτάτης οράσεως τιμώμενη , ένδον σκάπτει .

Κάπου μες στο έναστρο σκότος , ενώ απλώνεται ολούθε ο μέγας Γαλαξίας, στους πρόποδες του όρους Σάος που παίζει , ενίοτε κρυφτό με το φεγγάρι , στα 1611 μέτρα διακρίνουμε τη θωρά του Φιλίππου και της Ολυμπιάδος που χορεύουν τραγουδούν και ερωτεύονται ..σκαρώνοντας , στης νύχτας το λαμπάδιασμα τον Αλέξανδρο.

Ιδιαίτερο βιβλίο , ιδιαίτερο Θέμα , ιδιαίτερη γραφή !
Το αγάπησα .

Αρχαία Ελλάδα, Αναλυτική ψυχολογία και Χριστιανισμός. Τρείς διαφορετικές πραγματικότητες που ενώνονται σε μια μέσα σε αυτό το βιβλίο. Μήπως αυτός δεν είναι ο σκοπός της Καβείριας μύησης; Ο ενοποιημένος άνθρωπος σε μια ενιαία πραγματικότητα που μέσα της περιέχει όλες τις άλλες πραγματικότητες. Μύθοι, σύμβολα και θρησκεία αποτελούν Ιστορία συλλογική αλλά και ατομική απο διαφορετικές οπτικές και γίνονται ένα, όπως οι διαφορετικοί χάρτες (ιστορικός, γεωφυσικός, πολιτικός), που προσεγγίζουν απο άλλη σκοπιά, αλλά εν τέλει περιγράφουν τον ίδιο τόπο. Το ταξίδι της ψυχής που η ολοκλήρωση του, για όποιον το καταφέρει, σηματοδοτείται απο τη φτερωτή Νίκη. Τη Νίκη της ψυχής στη πληρότητα της, στην αποκάλυψη της αλήθειας της, στην ένωση των πόλων της μέσω του ιερού γάμου και στην αναγέννηση του εαυτού μέσα στη χρηστότητα και τη βαθιά επίγνωση της ύπαρξης. Ένα βιβλίο που στον κάθε αναγνώστη θα δώσει διαφορετική κατανόηση ή θα του ξυπνήσει μνήμες, όμως σίγουρα σε όλους όσοι το διαβάσουν θα αφήσει μια γεύση απο τη μύηση του τότε και θα τους επιτρέψει να μεταλάβουν λίγο ή πολύ κάτι απο ενότητα. Ευχαριστώ βαθιά τη συγγραφέα Βιολέττα Μαραντού-Παυλέα για όλη αυτή τη δουλειά της που έφτασε και στα δικά μου χέρια συγχρονισμένα, τη στιγμή που έπρεπε και συνέπεσε με το ζωντανό, προσωπικό μου βίωμα, μετατρέποντας την ίδια σε ιέρεια της δικής μου μύησης, δίνοντας μου καινούριες διαστάσεις κατανόησης στη διαδικασία της εξέλιξης και ένωσης της ψυχής μου.

H Βιολέττα Μαράντου-Παυλέα (MSc in Counselling and Psychotherapy, Strathclyde University- ICPS), μέλος της ΠΕΕΠΒΙΠ, στο βιβλίο της: «Η Νίκη της Σαμοθράκης και τα Καβείρια Μυστήρια, Η ανδρόγυνη απαρχή του ανθρώπου», που εκδίδεται από τον Κάκτο ταυτόχρονα σε ελληνόφωνη και αγγλόφωνη μορφή, επιχειρεί μία συνθετική αποτύπωση πολλών και διαφορετικών μυθολογικών και φιλοσοφικών στοιχείων, τα οποία με μια πρώτη ματιά φαντάζουν ετερόκλητα.

Ακολουθώντας τα χνάρια της Νίκης της Σαμοθράκης, από τα Καβείρια Μυστήρια έως σήμερα, διανύουμε μια προσωπική αλλά και μυστικιστική πνευματική διαδρομή προς την ανδρόγυνη απαρχή του ανθρώπου και την Πλατωνική διδασκαλία.

Σε μια δεύτερη ανάγνωση, που αφορά συμβολικά την ψυχοθεραπεία και ιδιαίτερα την προσωποκεντρική ψυχοθεραπεία, ανακαλύπτουμε την έμφαση που δίνει στο δοκίμιο της η συγγραφέας, στην ψυχολογική μετακίνηση από τον αισθητό στον ιδεατό κόσμο δια του μύθου. Αυτή η μετακίνηση συνδέεται με την μετάβαση της ψυχής από την άγνοια στην φώτιση μέσα από την εποπτεία και την αληθινή όραση της ψυχής. Ως επιστέγασμα, αναλύεται μια ξεχωριστή διαδικασία, όπου η μύηση προσφέρει την κοσμογονική αναπαράσταση και ο μυημένος μετατρέπεται σε επόπτη που επιτυγχάνει την όραση της ψυχής...

Το Ποίημα της Νίκης κλείνει ιδανικά το βιβλίο εξυψώνοντας την πνευματική διάσταση της ζωής. Όπως την οραματίζεται η Μαράντου-Παυλέα, η Νίκη της Σαμοθράκης, η οποία αποτελεί την αισθητική έκφραση της ελληνικότητας, είναι το ορατό σύμβολο της βιωματικής γνώσης που δημιουργεί δεσμούς ανάμεσα στον ορατό και στον αόρατο κόσμο ενσαρκώνοντας την αθάνατη ωραιότητα. Εν τέλει, για την συγγραφέα, «η Νίκη είναι η ψυχή που φόρεσε επιτέλους τα φτερά της γνωρίζοντας την Αλήθεια».

Η ευσύνοπτη αυτή πραγματεία της κ. Μαράντου-Παυλέα επιχειρεί να αναδείξει και να αποκαλύψει στους αναγνώστες τα βαθύτερα νοήματα και τους αντίστοιχους συμβολισμούς των κρυπτών, μυστικών και «σκοτεινών» Καβειρίων Μυστηρίων, τα οποία η αρχαιολογική, ιστορική και φιλολογική έρευνα μέχρι σήμερα προσπαθεί να φωτίσει.

Η πραγμάτευση, η ερμηνεία και η ανάλυση, στις οποίες προχωρά ήσυχα, μεθοδικά, οργανωμένα και αποτελεσματικά η συγγραφέας, συνδέονται σε ένα ιδιαίτερο και ευεξήγητο –και ως εκ τούτου, αποκαλυπτικό– πλέγμα, το οποίο υφαίνεται σταδιακά και διακριτικά από αναφορές, επισημάνσεις, λειτουργικές διασυνδέσεις και ερμηνείες από τα πεδία της μυθολογίας, της φιλοσοφίας και της θεολογίας. Έτσι, βαθμιαία, δίνεται μία σφαιρική, πολυεπίπεδη και αναλυτική εικόνα των Μυστηρίων (ως τελετών) και των… μυστηρίων τους (ως μυστικών συμβολισμών).

Η συγγραφική προσπάθεια ολοκληρώνεται με την ποιητική εξύμνηση της Νίκης, την αξιολογότατη πλούσια βιβλιογραφία και την παράλληλη (στο Β΄ Μέρος) αγγλόφωνη μετάφραση και στέφεται από το λιτό κάτασπρο εξώφυλλο –το σταθερό χρώμα για την ψυχή και την αγνότητα (τι άλλο ευστοχότερο θα περιμέναμε ως απεικόνιση για ένα τέτοιο θέμα;)–, στο οποίο αναδύεται και δίνει την εντύπωση ότι προσεγγίζει τον αναγνώστη με το πέταγμά της η ίδια η Νίκη.

Διαβάζοντας το ποίημα με το οποίο ολοκληρώνεται το βιβλίο της συγγραφέας Βιολέττα Μαράντου Παυλέα
ο αναγνώστης διακατέχεται από συγκίνηση και δέος .
Συγκίνηση ακούγοντας επιτέλους τη φωνή της Νίκης που τόσα υπέφερε..

Δέος ανακαλύπτοντας την θεϊκή καταγωγή και τον προορισμό της ως παρουσία στο ιερό των Μεγάλων Θεών.

Θαρρείς πως σε κάθε στίχο , ακούς την ανάσα της , ώστε να πιστεύεις πως στο τέλος κάθε στροφής θα ακούσεις το χτύπημα των φτερών της , στην προσπάθεια της να απελευθερωθεί ..

Και ναι, σίγουρα θα απελευθερωθεί, σίγουρα θα γυρίσει πίσω στην πατρίδα της ..

Είθε αυτό το εξαιρετικό , θεόπνευστο βιβλίο να λειτουργήσει ως κάλεσμα , αλλά και ως αγγελτήριο της πολυπόθητης επιστροφής της Νίκης της Σαμοθράκης …!

Ευχαριστώ με ευγνωμοσύνη για αυτό το πνευματικό αριστούργημα ..

Καθώς ο λόγος του βιβλίου ενσταλάζει βήμα -βήμα την πρωταρχική λησμονημένη ιερή γνώση ,διαφωτίζει ,αφυπνίζει ,ανυψώνει και οδηγεί ξανά την ψυχή να θυμηθεί ..

Η Νίκη ως σύμβολο όπως παρουσιάζεται μέσα στο βιβλίο της συγγραφέως Βιολέττας Μαράντου Παυλέα συμβολίζει και αντιπροσωπεύει το Ένα πνεύμα της ζωής καθώς με την ύπαρξή της ενώνει την φιλοσοφία ,την θρησκεία ,την ποίηση αλλά και την μεταφυσική των απόκρυφων ιερών μυστηρίων ,αποδίδοντας έτσι στην Ψυχή -Νίκη την δύναμη του Ιερού Λόγου τον οποίο παραλάμβαναν μόνον οι μυημένοι στα Καβείρια Μυστήρια , και τον οποίο αναζητά κάθε ψυχή για να επιστρέψει πίσω στην ουράνια θέση της ..

Ήδη διαβάζοντας το οπισθόφυλλο, μπορεί κάποιος να καταλάβει πόσο όμορφα γραμμένο είναι αυτό το βιβλίο και πως πρόκειται να σε ταξιδέψει σε μία πνευματική διάσταση του αρχαίου ελληνικού κόσμου. Μέσα σε αυτό το βιβλίο πραγματώνεται η αλληλουχία της φιλοσοφίας με τον εσωτερισμό, την θεοσοφία και τον χριστιανισμό, με τρόπο άμεσο και σαφή, ενώ παράλληλα αποδίδονται και το βάθος και η ουσία των Καβείριων μυστηρίων. Αξιοποιώντας το διαισθητικό της δαιμόνιο, το πνευματικό της άνοιγμα, αλλά και τις γνώσεις της, η συγγραφέας αποδεικνύει ότι ο άνθρωπος, ο κόσμος και το σύμπαν αποτελούν μία ενότητα και πως όλες οι μυστικιστικές, απαιτητικές και παράλληλα γοητευτικές διαδικασίες, αφιερωμένες στην Ψυχή-Νίκη της Σαμοθράκης, υποδηλώνουν μία ενδότερη ανάγκη του ανθρώπου να προσεγγίσει την ανώτερη ουσία των πραγμάτων, που μπορεί να συντελέσει στην αθανασία της ψυχής, στον παράδεισο του χριστιανισμού και την εσωτερική ανάπτυξη. Όλες οι φιλοσοφικές διαστάσεις που αναδύονται στην επιφάνεια, με αφορμή τις μυστικιστικές πρακτικές των Καβείριων μυστηρίων, εγείρουν σκέψεις και απορίες στον σύγχρονο άνθρωπο-αναγνώστη και τον γεμίζουν με έμπνευση για τη ζωή και την ανθρώπινη ύπαρξη. «Μηδείς ἀμύητος εἰσήτω».

Πολύτιμο και σπάνιο βιβλίο! Αξιοθαύμαστο από την πλευρά της έρευνας και των συνδέσεων που πιστεύω ότι είναι πρωτοποριακές.

Ένας μοναδικός σε βάθος περίπατος ο οποίος απρόσμενα φθάνει σε μονοπάτια που ίσως δεν έχουμε ξαναδεί και σε μεταφέρει στον χρόνο με όχημα την ψυχή.

Η ενέργεια, το πάθος, το πνεύμα της συγγραφέως δεν αποτυπώνονται απλά στο χαρτί, αλλά διεισδύουν στο είναι του αναγνώστη κάνοντάς τον κοινωνό αυτής της ιερής μέθεξης. Συγχρόνως, αποκρυπτογραφούνται μέσα του αιώνια, σκοτεινά σημεία και σύμβολα εισάγοντάς τον σε πεδία όπου ακόμα κι αν δεν τα είχε επισκεφθεί ποτέ τώρα του δίνεται η προτροπή και η έμπνευση να τα εξερευνήσει.

Είναι φανερό ότι πρόκειται για ένα απαύγασμα σοφίας, για ένα μέρος μεγάλου έργου που έχει προηγηθεί και ακολουθεί. Σαν επιστέγασμα πιστεύω ότι αρμόζει ως αφιέρωση στη συγγραφέα μία φράση από το βιβλίο:
«Η πνευματική ωραιότητα της ψυχής διαπαιδαγωγημένη από τα μυστήρια, αφού η δύναμη της Ιδέας έχει κυριεύσει το υλικό της σώμα, του έχει εμφυσήσει θεία ζωή και το έχει διακοσμήσει με τις ουράνιες αρετές».

Μία νύχτα κάτω από τον έναστρο ουρανό της ιερής γης της Σαμοθράκης γεννήθηκε η έμπνευση για το πρώτο μέρος ενός ποιήματος που διαβάστηκε το ίδιο χάραμα. Η φλόγα που άναψε τότε στην ψυχή της συγγραφέως έγινε ανάγκη για μακρόχρονη έρευνα και στοχασμό γύρω από την λησμονημένη γνώση, περνώντας μέσα από πλήθος φιλοσοφικών και θεολογικών ερμηνειών.

Η Βιολέττα Μαράντου - Παυλέα ακολούθησε τους δικούς της ψιθύρους στην πορεία της προς το άδυτο της πτερόεσσας θεάς Νίκης. Κινητήρια δύναμή της ο αρχέγονος Έρως που έλκει την Ψυχή προς τις αιώνιες Ιδέες. Με εφηβικό ενθουσιασμό, μέσα από τη μελέτη των Καβειρίων Μυστηρίων και των Μεγάλων Θεών, κυριευμένη η ίδια από ιερή νοσταλγία για την ανδρόγυνη απαρχή του ανθρώπου, αναζητεί πάντα το κρυμμένο μυστικό πίσω από την πανώρια όψη της Κόρης. Μία γενναία πρόκληση για τους αμύητους αλλά και πρόσκληση για τους υποψιασμένους.

Αποτελεί η Νίκη της Σαμοθράκης αντίγραφο της αθάνατης ιδέας του Ωραίου; Ποιό είναι το παγκόσμιο αίτημά της; Μήπως αυτό που εμείς οι άνθρωποι έχουμε χάσει πολύ καιρό πριν; Η συνέχεια εντός του βιβλίου, αλλά και … εντός μας! Μάλιστα ταυτόχρονα και στα Αγγλικά, για να μη συναντήσει σύνορα η γνώση.

Είθε, η ΝΕΑ ΗΜΕΡΑ που χαιρετίζεις Νίκη, να ξημερώσει πάνω από την κοιμώμενη Ελλάδα…

Είθε, η πληγωμένη πατρίδα σου να ξυπνήσει μέσα στην δύναμη, τη δόξα και την τιμή για τα οποία είναι από θεού προορισμένη…

Είθε, να απολαύσουν τον επαναπατρισμό σου Νίκη, οι ήρωες και οι ημίθεοι οι οποίοι με σένα πάντα όραμα λαμπρό ξεχύνονταν στις μάχες κατά των βαρβάρων…
Σ’ ευχαριστούμε Βιολέττα, που κοντοστάθηκες κι αφουγκράσθηκες την ιερή φωνή που ταξιδεύει μέσα από τους αιώνες για να μας αφυπνίσει στην ανώτερη όραση, στο Ελληνικό πνεύμα, στη νοήμονα ζωή…

ΝΙΚΗ

ΨΥΧΗ ΝΙΚΗΦΟΡΑ «ΕΝ ΑΡΜΟΝΙΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ»

Ταξίδι στο άπειρο μα και στο κοντινό,ταυτόχρονα στο «ΤΩΡΑ», στο «ΕΔΩ»,στο «ΠΑΝΤΑ»

Με το ταξίδι σου Νίκη ήρθες να μας θυμίσεις, να μας δώσεις την «ανάμνηση» της αρχής μας!

Μια αρχή όπου δεν υπάρχει χρόνος ,καλό ή κακό παρά μόνο αιώνια «τάξη και ισορροπία», «Αρμονία»!

Με τα φτερά σου μας δίνεις την «άνα-πνοή», την αναγγένησή μας!

Χρειάζεται να είσαι ορθάνοιχτος για να ανοίξουν τα φτερά σου, για να γευτείς την ελευθερία να νικήσεις τον φόβο και να κατακτήσεις το ανώτατο επίπεδο συνειδητότητας «την ευδαιμονία» .

Χρειάζεται να πετάξεις ψηλά και να αποστασιοποιηθείς από το υλικό πεδίο για να κατακτήσεις το πνευματικό και τότε η αιωνιότητα προβάλλεται μπροστά σου Νικηφόρα μέσα από «ΦΩΣ»

Ο Έρωτας είναι η χαραμάδα για να περάσεις σε αυτό το «ΦΩΣ» και να σου φανερωθεί η αιωνιότητα !

Είναι καιρός να θυμηθούμε αυτή την εμπειρία της αιωνιότητας να διώξουμε τον φόβο που την κρατάει μακριά μας.

Η Νίκη είναι εδώ! και η δόνησή της υπάρχει μέσα από τον υπέροχο παλμό της Βιολέττας που ως συμπαντική ψυχή και οικοδέσποινα του θεικού οίκου της Νίκης φέρει αυτή την πληροφορία , για να μας φανερώθει ο «Ιερός Λόγος» της αγάπης και παντοτινής δημιουργίας!

Η Νίκη της Σαμοθράκης είναι ένα πανέμορφο βιβλίο εξωτερικά και εσωτερικά. Εξωτερικά κοσμείται από το απείρου καλους άγαλμα της θεάς Νίκης και εσωτερικά σου προσφέρει μια συναρπαστική διαδρομή στην μαγική χώρα των ιδεών του Πλατωνα περί του νοήματος της ζωής του ανθρωπου. Θέλω να σε ευχαριστήσω Βιολεττα γι αυτό σου το βιβλίο, την ομορφια του, την κατάθεση ψυχης που έχεις κάνει σε αυτό και που φαίνεται από το βάθος και το πλάτος των βιβλιογραφικών σου πηγών και για όλες τις νέες γνώσεις που μου έδωσε για την θέα Νίκη και τα αρχαία μυστήρια των Καβειρων.

Το βιβλίο της κυρίας Παυλέα αποτελεί ένα ταξίδι στα άδυτα των ιερών μυστηρίων της Σαμοθράκης. Μέσα από μια προσπάθεια αποσυμβολισμού των αλληγορικών και αρχετυπικών μηνυμάτων, επιχειρείται η αποκρυπτογράφηση των μυθολογικών αναφορών, ώστε να πέσουν τα πέπλα του μύθου που καλύπτουν την ιερή γνώση, την οποία αναζήτησαν μέσω της μύησης όλα τα μεγάλα πνεύματα του αρχαίου κόσμου.
Ξετυλίγοντας το μίτο των μυστηρίων η συγγραφέας δεν αρκείται σε αναφορές που σχετίζονται μόνο με τα Καβείρια μυστήρια, αλλά παραθέτει και αξιοποιεί φιλοσοφικές και θεολογικές ερμηνείες και κυρίως την πλατωνική θεώρηση, ενώ επιστρατεύει ως εργαλείο αποκωδικοποίησης και την ετυμολογία λέξεων και ονομάτων, καθότι στον ελληνικό χώρο τίποτε δε γνωρίζεται αν δεν ορίζεται.
Οδοδείκτης και φωτεινό ορόσημο στα δαιδαλώδη μονοπάτια των μυητικών δρωμένων αποτελεί η Νίκη ως η μόνη διασωθείσα να σαλπίζει στους αιώνες το μεγαλείο των μυστηρίων.
Στη σεπτή Σαμοθράκη, στο ηφαιστειογενές νησί με τον ασυνήθιστο για τα αιγαιακά δεδομένα υδάτινο πλούτο, εδώ που η φωτιά ενώνεται με το νερό και η γη του Σάος σαν άλλος μύστης ανταμώνει τον ουρανό, έστησαν το ιερό τους οι Κάβειροι, τα παιδιά του θεού της φωτιάς Ηφαίστου, και της θαλασσινής Νύμφης Καβειρούς. Η Καβείρια μύηση παραδόθηκε από τους πρώτους κατοίκους, τους Πελασγούς, και οδηγούσε στη γνώση για την ανδρόγυνη απαρχή του ανθρώπου και στη συνειδητοποίηση της θείας καταγωγής του.
Σύμφωνα με φιλοσοφικές και θεολογικές αναφορές, ο πρώτος άνθρωπος, ο αρχάνθρωπος, πλάστηκε κατ’ εικόνα του Δημιουργού του και σαν ένας ουράνιος άγγελος είχε το αρσενικό και το θηλυκό στοιχείο ενωμένα στη φύση του. Εξαιτίας της έπαρσής του όμως, αποκόπηκε από την πηγή της αθανασίας και διχοτομήθηκε.
Από τότε αναζητά τη χαμένη ενότητα, την αποκατάσταση της τραυματισμένης και διαμελισμένης του υπόστασης και την ιερή γνώση που θα τον οδηγήσει στο αρχικό αίτιο της Δημιουργίας, τον αγαθό Θεό. Η γνώση αυτή ωστόσο δεν είναι εξωτερική, αλλά παραμένει στην ψυχή ως ανάμνηση, η οποία ανακαλείται διαμέσου των μυστηρίων. Γι’ αυτό απαραίτητη προϋπόθεση στην πορεία αυτή είναι η αυτογνωσία, που οδηγεί στη γνώση του Θεού και από τη δίνη της καθημερινότητας μας επαναφέρει στην τάξη της θείας λογικής.
Μυώ σημαίνει κλείνω τα μάτια και το στόμα και περιορίζω τη σκέψη μου. Οι μυητικές διαδικασίες λοιπόν είχαν σκοπό να αποκόψουν τον πιστό από την πλάνη των αισθήσεων και να τον βοηθήσουν να καταδυθεί στον εσωτερικό του κόσμο. Εκεί στο βάθος της ύπαρξής του θα πραγματοποιούνταν η ένωση του Ερμή- Νου με την ψυχή-Περσεφόνη.
Πρώτα όμως μέσα από εξαγνιστικές διαδικασίες (νηστεία- εξομολόγηση) ο μύστης έπρεπε να θυσιάσει την κατώτερή του φύση, ώστε τα άλογα μέρη της ψυχής να υποταχθούν στον ηνίοχο Νου, τα κέντρα της ανθρώπινης ύπαρξης να ενοποιηθούν και να αποκτηθεί η ποθητή ενότητα του ανδρόγυνου Αδάμα.
Έτσι μέσω την μυστηρίων ο άνθρωπος βγαίνει από το σπήλαιο της λήθης και της άγνοιας και ανακαλύπτει τη θεϊκή του καταγωγή. Όταν συμβεί αυτό, η ψυχή-Νίκη, την οποία συμβολίζει το φερώνυμο άγαλμα, ανακτά τα χαμένα της φτερά, σπάει τα δεσμά της ύλης και ελεύθερη περιδιαβαίνει και τους δύο κόσμους, όπως ακριβώς στο σώμα του αγάλματος συναντιούνται και σμίγουν αδιαίρετα ο ουρανός και η γη, η ύλη και το πνεύμα, η μορφή και η Ιδέα.
Η ψυχή που νοσταλγεί την ποθητή τελείωση είναι ο άξονας που διατρέχει όλο το έργο, καθώς γίνεται γέφυρα ανάμεσα στη φιλοσοφία, τη θεολογία και την τέχνη αλλά και ανάμεσα στους πολιτισμούς, ρίχνοντας άπλετο φως σε πολλά εύλογα ερωτήματα: γιατί ο χαρισματικός Απόστολος Παύλος που ήξερε να μπολιάζει το καινούριο πάνω στο παλιό επέλεξε ως πρώτο ευρωπαϊκό έδαφος την έδρα των αρχαίων μυστηρίων, για να απευθύνει το ευαγγελικό καλεσμα, ποια σχέση μπορεί να είχαν οι απερίτμητοι τη καρδία της Καινής Διαθήκης με τους αμύητους του αρχαίου ελληνικού κόσμου, πόσο σκόπιμη ήταν τελικά η πολυπροσωπία και η ασάφεια της ταυτότητας των Μεγάλων Θεών, πόσο χριστιανικός θα μπορούσε να χαρακτηριστεί στην πεμπτουσία του ο ελληνικός πολιτισμός;
Η ιδιοτυπία λοιπόν του βιβλίου έγκειται στο ότι επιχειρεί μια φιλοσοφική και μυσταγωγική προσέγγιση στον πυρήνα των μυστηρίων και της ελληνικής κοσμοθέασης μέσα από την ιδεαλιστική αντίληψη της τέχνης. Όλη αυτή η προσπάθεια φέρει το στίγμα μιας επίπονης άσκησης και μαθητείας από την πλευρά της συγγραφέα, ώστε το υποκειμενικό στοιχείο όχι μόνο να μην υπονομεύει , αλλά να αναδεικνύει και να φωτίζει τη νοερή αυτή διαδρομή μέσω της βιωματικής γνώσης που κομίζει.
Έτσι η περιδιαβαση της κυρίας Παυλέα στα άδυτα των μυστηρίων γίνεται εφαλτήριο για τη δική μας ενδοσκόπηση και μας απεγκλωβίζει από την επιφανειακή θεώρηση των πραγμάτων, κινητοποιώντας τα πνευματικά μας αισθητήρια. Διαπιστώνουμε τελικά πόσο απαίδευτοι είμαστε απέναντι στην πνευματική μας κληρονομιά, αλλά και πόσο αμύητοι παραμένουμε στο μυστήριο της ίδιας της ζωής.
Στο δεύτερο μέρος του βιβλίου «το ποίημα της Νίκης» αποτυπώνεται έμμετρα το αίτημα της Νίκης να επιστρέψει στον τόπο των μυστηρίων που τη γέννησε. Με λυρική έξαρση και διονυσιακό παλμό διαγράφεται το δράμα , αλλά και η ιερή αποστολή της πτερόεσσας Κόρης στον κόσμο. Στίχοι όπως «σ’ έσυραν στα παζάρια των εθνών» που καταγγέλλουν το ανοσιούργημα του ξεριζωμού της Νίκης, προκαλούν ρίγη συγκίνησης και μας ευαισθητοποιούν. Διαβάζοντας τους στίχους της κυρίας Παυλέα διαπιστώνουμε πως με την ενορατική της διείσδυση κατάφερε να αφουγκραστεί το βουβό παράπονο της Νίκης για το βίαιο εκπατρισμό της.
Πολύ περισσότερο ο ποιητικός στοχασμός της κυρίας Παυλέα αποδεικνύει πόσο έχει μυηθεί η ίδια στην ιδέα που ενσωματώνει η Νίκη, επισημαίνοντας πως ο στόχος του αγάλματος είναι βαθύτατα θρησκευτικός και ηθικοπλαστικός και αποτυπώνεται εύστοχα στο στίχο «να αναδεικνύεις πλάστηκες το ύψιστο Ιδεώδες της ζωής».
Η Νίκη είναι η νικητήρια ψυχή που βρήκε το θείο της προορισμό και το ουράνιο κάλλος. Γι’ αυτό η θέα της μας μυεί σ’ έναν ανώτερο τρόπο ζωής και μας διαπαιδαγωγεί, ώστε να σμιλεύουμε διαρκώς τον εαυτό μας, να τον λυτρώσουμε από το βάρος της ύλης, ζωοποιώντας την αθάνατη ψυχή μας, όπως ο γλύπτης έδωσε ζωή στο άψυχο μάρμαρο, το εξαΰλωσε, το πνευματοποίησε. Αποστολή της πτερωτής κόρης είναι να καθρεφτίσουμε την ψυχή μας στο πρότυπο κάλλος της ψυχής-Νίκης, να συνειδητοποιήσουμε τις ατέλειές και την ανεπάρκειά μας και να αποκτήσουμε αυτογνωσία, ώστε να αρχίσει έτσι και η δική μας πτεροφυΐα.
Ατενίζοντας τη Νίκη συμβαίνει αυτό ακριβώς που περιέγραψε ο Πλωτίνος στη φράση: "η ψυχή είναι και γίνεται αυτό που βλεπει". Το κάλλος του αγαλματος συνιστά μια κάθαρση απ' την ασχήμια του εφήμερου κόσμου και μια μύηση στις αξίες της αρμονίας, της συμμετρίας, της ελευθερίας, οι οποίες ενσαρκώνονται στο εκπαγλο του σώμα.
Επομένως, η επιστροφή που οραματίζεται η συγγραφεας είναι διττή: Αφενός επιστροφή του αγάλματος στον ιερό του τόπο, αφετέρου επιστροφή της Ιδέας της Νίκης στο βάθρο της κεκαθαρμένης μας καρδιάς.
Ας μην ξεχνάμε πως το πνεύμα που σμίλεψε τη Νίκη, είναι αυτό που έπλασε τους ήρωες και τους ημίθεους, έδωσε τη δύναμη στον άνθρωπο να ξεφύγει από τα δεσμά της τύχης και της ανάγκης και έγινε η κινητήρια δύναμη ενός πολιτισμού οικουμενικού που νίκησε τη φθορά του χρόνου κι έμεινα ανεξίτηλα χαραγμένος στη συλλογική μνήμη της ανθρωπότητας. Η Νίκη λοιπόν γίνεται ο συνδετικός κρίκος με την αρχαία μας παράδοση και μας βοηθά να καθαίρουμε και να αποδεσμεύσουμε τον σημερινό πολιτισμό από τη θανατηφόρα αιχμαλωσία του υλικού ευδαιμονισμού.
Ως γέννημα της Σαμοθράκης θα ήθελα να ευχαριστήσω θερμά την κυρία Παυλέα για το αφυπνιστικό αυτό ταξίδι και για μια εκ νέου γνωριμία με τον τόπο μας μέσα από τη δική της εμπειρία, η οποία πηγάζει από την αγάπη και τη βαθύτερη σχέση της με τη Σαμοθράκη.
Ασύγκριτα μεγαλύτερη όμως είναι η ευγνωμοσύνη μου προς το πρόσωπό της, γιατί πίστεψε στο όραμα του επαναπατρισμού της Νίκης με μια πίστη ανόθευτη και ασυμβίβαστη, που δεν αποκάμνει περιμένοντας το θαύμα ούτε τιθασεύεται από τις επιταγές της ψυχρής λογικής.
Είμαι βέβαιος πως με το συγγραφικό και το ποιητικό της τάλαντο θα μεταγγίσει τον ιερό της πόθο και σε άλλες ψυχές και θα μεταφέρει το δίκαιο αίτημα της Νίκης στα πέρατα της οικουμένης.
Για να ευοδωθεί όμως η προσπάθειά της, θα πρέπει πρώτα εμείς ως Σαμοθρακίτες να κατανοήσουμε ότι η επιστροφή της Νίκης σε επίπεδο υλικό και αξιακό, ως σώμα και ως Ιδέα, είναι υψίστης σημασίας για την πνευματική πορεία τόπου μας και την ιστορική του συνεχεια και όχι απλώς ζήτημα τουριστικής ατραξιόν, για να κάνουμε φθηνές διαπραγματεύσεις με αντίγραφα και συμβιβασμούς πιο βέβηλους από τα χέρια που άρπαξαν το άγαλμα.
Γι’ αυτό πρέπει να κατανοήσουμε ποιοι είμαστε και τι θέλουμε και σε μια πορεία αυτογνωσίας να αποβάλουμε την ηττοπάθεια και να σταθούμε με αίσθημα ευθύνης και αξιοπρέπειας απέναντι στην πολιτιστική μας κληρονομιά και τις προκλήσεις των καιρών.
Σε μια συλλογική προσπάθεια λοιπόν επιστροφής της Νίκης ας ενώσουμε τις φωνές μας με τους αλάλητους στεναγμούς του αγάλματος, όπως τους αποτύπωσε στο ποιητικό της έργο η κυρία Παυλέα.
Η πανώρια Κόρη είναι έτοιμη να πετάξει στο ιερό της καταφύγιο. Έχει εκτείνει το πόδι και έχει ανοίξει διάπλατα τα φτερά της. Ας της δώσουμε κι εμείς τη δική μας ώθηση.

Περί ΝΙΚΗΣ ο λόγος
Το αντίγραφο είναι αντίγραφο...
Δεν είναι Η Αληθινή Νίκη της Σαμοθράκης
-Με τούτα και μ' εκείνα λοιπόν θα πρέπει να "ευχαριστούμε" το Μουσείο του Λούβρου (την Γαλλία δηλαδή) που "επέτρεψε" στην Πατρίδα της Νίκης να δημιουργήσει δυο αντίγραφα απ΄τη δική της κουρσεμένη Νίκη !
-Σαν να μας λέει λοιπόν :
-Βολευτείτε μ' αυτά και ξεχάστε Τη ΝΙΚΗ !
-Μα Επιτέλους , που ζούμε ;
-Πως είναι Δυνατόν , μια χώρα σαν τη Γαλλία ,
να καταδέχεται να είναι πειρατής , να είναι κλεπταποδόχος ,
να είναι κατοχική δύναμη !
-Το πλοίο της Νίκης κατελήφθη από πειρατές !
-Η Νίκη αιχμαλωτίστηκε και απήχθη μαζί με το πλοίο της !
-Οι πειρατές αυτοί δεν σεβάστηκαν ούτε θεούς ούτε δαίμονες , μα ούτε την Ιστορία !
-Καιρός να λέμε τα πράγματα με τ' όνομά τους !
-Καιρός η αιχμαλωσία να τελειώνει !
-Η Νίκη να Πετάξει Ελεύθερη !
-Είναι πια καιρός ,
"Η Νίκη να γυρίσει επιτέλους στο σπίτι της"
Για όσους Πιστεύουν και υπερασπίζονται την επιστροφή της Κλεμμένης ΝΙΚΗΣ :
Nike of Samothrace - The Return